Sot suksesi nuk matet më me arritje intelektuale, por me çelësin e makinës që mbështet në tavolinë

dojna mema

TIRANË- Dikur, sapo njiheshe me dikë, të pyeste: Ku punon? Cfarë shkolle ke berë?

Sot, nuk të pyet më kush. Suksesi nuk matet më me arritje intelektuale, por me çelësin e makinës që mbështet në tavolinë.

Nuk ka më rendësi se kush je, por sa ke.

Prindërit vazhdojnë sakrifikojnë për shkollën e fëmijëve, por çfarë marrin mbrapsht?, MEDIOKRITET! Një sistem pa fonde, programe të dobëta, nota që blihen, profesorë të dorëzuar. Nxënës që kuptojnë se suksesi nuk vjen nga dija, por nga pushteti,nga tik-toku, nga partia … ose shtëpia e barit.

Plagjiatura? Nuk është më turp. Është strategji karriere.

100 vjet më parë, ishim “pranë detit të pa larë, pranë dritës të paparë“.

Ishim të varfër, por të etur për dije.

Po tani, pas 1 shekulli si përfunduam këtu?

Përgjigja është lart. Jo në qiell, por në pushtet.

Ata që vendosin, e kanë kuptuar një gjë të thjeshtë:

Një popull i shkolluar bën pyetje. Kërkon llogari. Nuk është dele.

Ndërsa një popull I shkolluar keq… nuk pyet,pranon.

Maksimumi, ankohet: “Pse nuk më jepni dhe mua një mundësi të korruptohem?”

100 vite pas Nolit, ne kemi shkolla që prodhojnë meme, por jo mendje.

Kemi deputetë që mezi shkruajnë emrin, e jo me ligje.

Kjo sepse,

Arsimi është sabotuar me qëllim.

Për të na bërë më të bindur.

Të heshtur.

Të varur.

Në radhë për një vend pune që fitohet nga ai që gjunjëzohet më shumë për të puthur dorën e duhur.

Ndaj s’na çudit më as kur dikush shfaqet si kandidat për deputet dhe s’ka as diplomë gjimnazi, ama është “gati për Kushtetutën”.

Sepse kështu e duan Shqipërinë: si një fermë kafshësh ku askush nuk mendon me kokën e vet.

Se një njeri që di, nuk mund të jetë skllav.

Një njeri që di, të nxjerr zbuluar.

Një njeri që di… është makthi më i madh i çdo pushteti.

Dikur, sapo njiheshe me dikë, të pyeste: Ku punon? Cfarë shkolle ke berë?

Sot, nuk të pyet më kush. Suksesi nuk matet më me arritje intelektuale, por me çelësin e makinës që mbështet në tavolinë.

Nuk ka më rendësi se kush je, por sa ke.

Prindërit vazhdojnë sakrifikojnë për shkollën e fëmijëve, por çfarë marrin mbrapsht?, MEDIOKRITET! Një sistem pa fonde, programe të dobëta, nota që blihen, profesorë të dorëzuar. Nxënës që kuptojnë se suksesi nuk vjen nga dija, por nga pushteti,nga tik-toku, nga partia … ose shtëpia e barit.

Plagjiatura? Nuk është më turp. Është strategji karriere.

100 vjet më parë, ishim “pranë detit të pa larë, pranë dritës të paparë“.

Ishim të varfër, por të etur për dije.

Po tani, pas 1 shekulli si përfunduam këtu?

Përgjigja është lart. Jo në qiell, por në pushtet.

Ata që vendosin, e kanë kuptuar një gjë të thjeshtë:

Një popull i shkolluar bën pyetje. Kërkon llogari. Nuk është dele.

Ndërsa një popull I shkolluar keq… nuk pyet,pranon.

Maksimumi, ankohet: “Pse nuk më jepni dhe mua një mundësi të korruptohem?”

100 vite pas Nolit, ne kemi shkolla që prodhojnë meme, por jo mendje.

Kemi deputetë që mezi shkruajnë emrin, e jo me ligje.

Kjo sepse,

Arsimi është sabotuar me qëllim.

Për të na bërë më të bindur.

Të heshtur.

Të varur.

Në radhë për një vend pune që fitohet nga ai që gjunjëzohet më shumë për të puthur dorën e duhur.

Ndaj s’na çudit më as kur dikush shfaqet si kandidat për deputet dhe s’ka as diplomë gjimnazi, ama është “gati për Kushtetutën”.

Sepse kështu e duan Shqipërinë: si një fermë kafshësh ku askush nuk mendon me kokën e vet.

Se një njeri që di, nuk mund të jetë skllav.

Një njeri që di, të nxjerr zbuluar.

Një njeri që di… është makthi më i madh i çdo pushteti.

Është viti 2025.

Dhe ne ende e gjejmë veten “pranë sofrës të pangrënë, pranë dijes, të panxënë.”

dojna mema