"I hapi një vrimë korrektësisë politike"/ Si e tronditi Eminem-in The Marshall Mathers LP gjatë viteve '00

SHBA- Njëzet e pesë vjet më parë, reperi provokoi zemërim me LP-në e tij të tretë, e cila e çoi atë në superyll, dhe ishte i njohur për tekstet e tij ofenduese. Tani është bërë një dëgjim edhe më përçarës. Albumi i tretë në studio i Eminem-it, The Marshall Mathers LP, është pothuajse menjëherë një akt provokimi. Reperi i Detroit-it, i maskuar si personazhi i tij i tërbuar Slim Shady, përdor hyrjen e këtij albumi për të inkurajuar kritikët të "më padisin", duke vendosur tonin pa ndjesë për gjithçka që vijon.

Kënga e parë Kill You më pas e sheh Eminem-in si Slim-Shady të rrjedhë mbi një ritëm djallëzor dhe të zhveshur me egërsinë e vorbullës së Tasmanian Devil të The Looney Tunes. Nga ana tekstore, ai mburret se ka marrë një hanxhar nga OJ Simpson, ka sulmuar nënën e tij dhe është ai që "shpiku dhunën", duke i sfiduar të huajt t'i marrin seriozisht këto fjalë kontroverse. Është tronditëse ta dëgjosh, por fakti që zëri i tij hundor tingëllon si një përzierje e një hunde kllouni që kërcet dhe një shakaxhiu të oborrit të Mesperëndimit i jep gjithçkaje një nuancë karikaturistike.

I publikuar 25 vjet më parë këtë muaj, albumi "The Marshall Mathers LP" ishte bileta e Eminem për t'u bërë superyll dhe, më gjerësisht, një pikë kthese e vërtetë për kulturën pop perëndimore. Ky ishte një moment kur një prezantues i bardhë nga Warren, Detroit, papritmas u bë artisti më i debatuar në planetin Tokë. Një antihero i famshëm, i cili mund të provokonte zemërim ndërsa zhvendoste gjithashtu ton disqe të çmuara gjatë këtij procesi: MMLP vazhdoi të shiste më shumë se 35 milionë kopje në të gjithë botën.

Eminem ishte provokatori i stikerit këshillues prind, i cili mund të përfshinte fyerje homofobike në repet e tij - por disi ende të performonte sinqerisht përkrah Elton John, një nga muzikantët më të famshëm gej në botë, në Grammy të vitit 2001. Will Hermes i Entertainment Weekly i përmblodhi në mënyrë të përsosur këto kontradikta të prekshme në një vlerësim të hershëm të MMLP, duke e quajtur albumin: I pambrojtshëm dhe i paarsyeshëm ndaj kritikave, hipokrit dhe zemërthyes, i padëgjueshëm dhe i pamohueshëm.

Anthony Bozza, gazetar i Rolling Stone dhe autor i librit, Whatever You Say I Am: The Life and Times of Eminem, kujton se, sado fyese të ishin disa nga tekstet e The Marshall Mathers LP, Eminem përfaqësonte diçka shumë më të thellë sesa thjesht tërbim i verbër. Siç e sheh ai, alter-egoja Slim Shady e reperit ishte konceptuar në thelb nga Eminem për të shpuar një vrimë në korrektësinë politike të epokës.

"Korrektësia politike ka qenë një koncept në media dhe akademi që nga vitet 1930, por u bë një temë e madhe diskutimi në vitet '90 dhe fillimin e viteve '00", shpjegon ai, duke vënë në dukje se Eminem ishte pjesë e një "kundërsulmi kundër saj në muzikë dhe argëtim" më të gjerë në atë kohë.

Të gjithë, pavarësisht sa të popullarizuar ose të prekshëm, nga qenushët te Christopher Reeves te yjet e popit, përfshirë grupin e djemve N-Sync dhe Britney Spears, ishin një objektiv brenda shënjestrës së Eminem.

Slim Shady ishte një personazh sociopatik i parashikuar si një lloj përbindëshi i Frankenstein-it të gjeneratës së MTV-së, i vendosur për të rrëzuar gjithçka në kulturë që konsiderohej e mesme.

"Slim Shady është emri për temperamentin ose zemërimin tim. Eminem është thjesht reperi, Slim Shady është qëndrimi pas tij", shpjegoi reperi në një intervistë të hershme. 

Megjithatë, jo të gjithë e pranuan këtë arsyetim. Lynne Cheney, gruaja e ish-nënpresidentit të SHBA-së Dick Cheney, tha në një seancë dëgjimore në Senat në vitin 2000 se Kill You konkretisht "promovonte dhunën e llojit më degradues kundër grave".

Por duke lënë mënjanë taktikat tronditëse të tekstit, muzikalisht The Marshall Mathers LP la po aq përshtypje të madhe. Pas publikimit të saj, shumë më pas e krahasuan Eminemin me Elvis Presleyn në mënyrën se si ai përshtati me mjeshtëri një formë arti të zezë, repin, dhe e popullarizoi atë në Amerikën e Mesme.

Megjithatë, Craig Jenkins, një kritik muzike për revistën Vulture, beson se kishte një ndryshim themelor midis këtyre dy artistëve.

"Gjithmonë ishte e qartë se bardhësia e vinte Eminemin në radarë, të cilin jo çdo reper tjetër e kishte vënë re. Por ndryshimi i madh midis Em dhe Elvis është se i dyti po përpiqej disi ta bënte veten më të pëlqyeshëm për më shumë njerëz, por i pari përcaktohet nga fakti se ai duket se i urren të gjitha llojet e njerëzve që ka për të urryer", shpjegon shkrimtari i muzikës./ BBC