"Premtoi zgjidhje për 100 ditë në Ukrainë, por nuk ka kohë"/ Analiza: Dy skenarët që fshihen pas 'kërcënimit' të Trump

SHBA- Sekretari amerikan i Shtetit dhe dje vetë Presidenti Trump, duke deklaruar se askush nuk po luan me të, pas përfundimit të takimit të pardjeshëm me delegacionet ukrainase dhe evropiane në Paris për luftën në Ukrainë, zgjodhi të përshkallëzojë edhe një herë tensionin me një pozicion "të paqartë".

Përpjekja amerikane “Po largohem” për paqen në rajon nëse nuk ka zhvillime të menjëhershme domethënëse lexohet në mënyra të ndryshme, por problemi mbetet se Uashingtoni zgjedh edhe një herë të paraqesë përpjekjen e tij dhe jo rezultatin.

Pas kërcënimit amerikan për tërheqje, fshihet njëfarë shqetësimi nga ana e Donald Trump për sa i përket amullisë që vërehet në këtë çështje specifike, e cila është e vetmja gjë që, sipas tij, e ekspozon ndaj asaj që është angazhuar të bëjë. Presidenti amerikan mund të ketë kaluar nga "përfundimi i luftës në një ditë" në "përfundimi i luftës në 100 ditët e para", por data 30 prill është tashmë shumë afër dhe ka shumë për të bërë për të përmbushur këtë afat kohor.

Skenarët pas strategjisë amerikane mund të përmblidhen kryesisht në dy. Por në të dyja rastet ka faktorë të rëndësishëm që mbeten të papërcaktuar edhe sot.

Skenari i parë: Ndryshimi i qëndrimit dhe presioni ndaj Rusisë

Ukraina i është nënshtruar presionit asimetrik amerikan për 90 ditë. Presidenti i Ukrainës u shndërrua në një thes grushtimi midis Presidentit Trump dhe Zëvendës Presidentit Vance në Zyrën Ovale, SHBA ngriu dërgesat e armëve dhe inteligjencës në Kiev për disa ditë dhe Volodymyr Zelensky u karakterizua si çdo gjë nga një "diktator" dhe "djalë i vogël" deri në "arsyeja kryesore që filloi lufta".

Nga ana tjetër, Kremlini, për herë të parë në më shumë se tre vjet, "gëzoi" një distancë nga tensioni. Donald Trump foli me telefon me Vladimir Putin, me Presidentin Amerikan duke ndërmarrë një hap të parë të "vullnetit të mirë" për të hequr retorikën agresive dhe izolimin - të paktën diplomatikisht për momentin, nga Moska. I dërguari i Trump, Witkoff tashmë ka udhëtuar disa herë në Rusi, ku është takuar me Presidentin rus, ndërsa Sekretari amerikan i Shtetit Marco Rubio, i cili ka kaluar orë të tëra duke dëgjuar pozicionet ruse, ka folur me homologun e tij rus Lavrov në Arabinë Saudite.

Në skenarin e parë, ekziston mundësia që SHBA të kthehet sërish drejt Kievit. Donald Trump e ka lënë të hapur dritaren për të ushtruar presion ndaj Moskës, nëse përpjekjet dhe propozimet e tij vazhdojnë të përballen me “trefisha” diplomatike dhe “jo” të vazhdueshme, për të hedhur hapin e parë të rëndësishëm. Presidenti amerikan e di dhe e ka lënë tashmë në tavolinë në pamje të qartë “pistoletën” e sanksioneve të mëtejshme ndaj naftës ruse.

Trump ka aftësinë të vendosë sanksione të reja jo vetëm ndaj Rusisë, por edhe ndaj atyre që ende blejnë naftë ruse. Kjo do të dëmtojë ndjeshëm të vetmin burim nga i cili Kremlini vazhdon të financojë luftimet në Ukrainë. Një lëvizje e tillë sigurisht që do të bëjë shumë presion dhe dhimbje jo vetëm mbi Rusinë, por edhe Kinën, me të cilën Trump është zyrtarisht në një luftë të hapur tregtare dhe ekonomike. Skenari edhe pse në tavolinë, vështirë se do të ecë përpara. Me një lëvizje të tillë, Rusia sërish do të rrisë ndjeshëm agresionin e saj në fusha dhe SHBA-të nuk do të kenë asnjë mënyrë tjetër për t'iu përgjigjur përveçse të përforcojnë masivisht Kievin dhe Volodymyr Zelensky-n... Nëse në fund të fundit zgjidhet ky skenar i veçantë, do të jetë një kthesë 180 gradë nga Shtëpia e Bardhë, një nga ato që Donald Trump rrallë zgjedh të zgjedhë.

Skenari i dytë: Ukraina një çështje thjesht evropiane

Skenari i dytë është më i mundshmi nga opsionet amerikane. Trump ka theksuar në çdo mënyrë dhe me çdo ton se lufta në Ukrainë nuk është një problem amerikan, por një problem evropian . Nëse ai zbaton opsionin e dytë që ka, ai do të bëjë pikërisht këtë: ai do të lërë Kievin dhe partnerët e tij evropianë në përpjekje për të kufizuar humbjet nga një Rusi që - dhe në këtë rast - do të rrisë më tej agresivitetin e saj. Nëse kjo është përfundimisht zgjedhja e Uashingtonit, përtej Ukrainës, Evropa do të gjendet në një pozitë edhe më të vështirë.

Lëvizshmëria dhe reflekset e Unionit mund të jenë "zgjuar" pas dekadash "hipnoze" dhe inercie, por sot do të jetë shumë e vështirë të gjendet një mënyrë se si do të përfundojë lufta me ndërhyrjen evropiane. Armët evropiane do të rriten, si dhe fondet për të plotësuar nevojat e mëdha të ukrainasve, por nuk do të gjendet asnjë zgjidhje thelbësore për problemin.

Tërheqja e Uashingtonit dhe përfshirja "all in" e Evropës mund të "shiten" si një fitore e brendshme për Rusinë, por nuk do të jetë kështu... Plani francezo - britaniak dhe gjerman do të jetë i vetmi plan në tryezë. Kjo do të thotë se kushti rus për "tërheqjen" e trupave evropiane nga territori ukrainas nuk do të "respektohet kurrë". Në të njëjtën kohë, një menaxhim thjesht evropian i krizës do ta sjellë përsëri Rusinë në statusin e një "vije të okupuar".

Kremlini do të komunikojë me Uashingtonin, por ky parametër nuk do të jetë më aq ndikues dhe kryesor sa është sot. Tërheqja aktuale e Uashingtonit nga ajo që po ndodh në Ukrainë do të jetë një "dhimbje koke" e madhe për Kontinentin e Vjetër. Por, herët a vonë do të krijojë rezultate nga Evropa për Evropën. Nëse BE-ja arrin të promovojë përfundimisht një plan paqeje në afat të mesëm, Kremlini dhe Uashingtoni do të jenë humbës nga të dyja palët, së pari sepse kushtet që të paktën sot duket se po dëgjojnë SHBA-ja nuk do të pranohen në asnjë rrethanë dhe, së dyti, sepse do të ndiqet harta evropiane e rrugës për një zgjidhje dhe jo ajo amerikane.

Sido që të jetë rezultati përfundimtar i “hedhjes së zarit” që SHBA-ja zgjedh sot për luftën në Ukrainë, duket se ata që thoshin, edhe para zgjedhjeve amerikane që sollën Trump në mandatin e dytë në Uashington, se lufta në Evropën Lindore është shumë komplekse për të përfunduar në një, 100 apo edhe 500 ditë, janë të justifikuar...

presidenti trump